مِزوزا (به عبری: מְזוּזָה) طوماری‌ست از پوستِ حیوانِ حلال‌گوشت که بر روی آن دو پاراشای اولِ شمع ایسرائل و همچنین نامِ اعظمِ خداوند با مرکبی مخصوص بوسیلهٔ یک خطاطِ مؤمن، متعهد و متبحر و آشنا به این امر یعنی سوفر نوشته می‌شود. مِزوزا از مهم‌ترین و اساسی‌ترین اصولِ فرهنگی-دینیِ یهود و نمادی از اعتقاد و ایمانِ هر فردِ یهودی به ذات خدا است و همچون وظیفهٔ شرعی، حفظ و اجرای مِزوزا امری لازم است. یهودیان بر این باورند که وجودِ مزوزا بر ستونِ درِ خانه‌هایشان نشانه‌ای است از اصالت، آگاهی و غرور از یهودی‌بودن که با قراردادنِ آن قدوسیت و طهارتی خاص را در محیطِ خانوادهٔ خویش به ارمغان خواهند آورد. افزون بر این، از دیرباز این اعتقاد وجود داشته است که بدین‌وسیله موردِ عنایت و حمایتِ قادرِ مطلق قرار خواهند گرفت.

ریشهٔ لغتِ مزوزا از کلمة «لِزوز» به معنای رفت‌وآمد و عبور کردن گرفته شده است. (ریشة دیگر مزوزا و هم وزن آن کلمه «تزوزا» به معنای حرکت کردن است). در دیگر کتاب‌های مقدس یهود، تفاسیر و تعابیر دیگری هم در این باب بیان شده است که از مهم‌ترین آن معانی، فرق نهادن و جدا کردن و دیگری به دور نگاه داشتنِ مرگ (نابودکننده) است.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *