پروانه صراف در سال 1323 خورشیدی (1944 میلادی) در یک خانواده مذهبی در شهر شیراز چشم به جهان گشود. پدرش موسی دوستان از تجار خیر اندیش و مؤسس اولین کارخانه چرمسازی در شیراز بود . اواسط جنگ جهانی دوم، هنگامیکه یهودیان مشهدی به شیراز مهاجرت نمودنند، او خانه ی بزرگ خود را در اختیار آنان قرار داده بود تا در آن مأوا بگیرند. بعدها این خانه به صورت محل تجمع و کنیسای جامعه مشهدی مورد بهره برداری قرار گرفت.
پروانه صراف تحصیلات ابتدائی را در مدرسه آلیانس و دوره متوسطه را در دبیرستان خزائلی در رشته ادبیات با رتبه ممتاز به پایان رسانید. ضمن آنکه از خردسالی نزد پدرش که از علما و رهبران مذهبی شیراز به شمار می رفت ، با فرضیات دینی یهود ، مفاهیم و معانی مندرجات کتاب مقدس (توراه) آشنا گردید . (( پروانه پس از گذرانیدن دوره ابتدائی ، جهت آموزش علوم دینی راهی سرزمین مقدس شد و پس از پنج سال اقامت با فراگیری دوره های مختلف علوم و شریعت دینی یهود و نیز آموختن زبان عبری به وطن بازگشت ))
او پس از اتمام دوره دبیرستان بلافاصله در استخدام مجتمع فرهنگی اوتصرهتورا قرار گرفت و با سمت دبیر زبان عبری در دبیرستان گنج دانش مشغول به تدریس شد . او به مدت هشت سال مسئولیت آموزش نوباوگان و افراد بزرگسال جامعه ، نیز مدیریت مراکز فرهنگی جامعه کلیمیان را عهده دار بود پروانه صراف در دوران تدریس ، هنگام بازدید رئیس اوتصرهتورا جهانی شادروان “اسحق شالم” و “ربای اعظم گئویانگ” از مدارس کلیمیان ، او را به عنوان معلم شایسته انتخاب و مورد تشویق قرار دادند . و به همین مناسبت از طرف اتحادیه یهودیان گالوت، بورس تحصیلی به پروانه صراف عطا گردید. و همان سال (1350 خورشیدی) راهی آمریکا و در شهر نیورک مستقر گردید .
دیری نپائید او وارد دانشسرای تربیت معلم « کالج ایدیش زبان هرتصیلا » گردید و پس از سه سال موفق به اخذ لیسانس در رشته الهیات و کسب گواهینامه “مهاراه” جهت تدریس در یشیوای مذهبی گردید . ( ناگفته نماند لقب “مهاراه” به بانوان ربای پس از فارع التحصیل شدن عطا خواهد شد )علاوه بر آن طی این سالها دوره های متعددی در مورد آئین و رسوم سفارادی ها که در دانشگاه کلمبیا در نیویورک برگزار می شد ، شرکت نمود و دانش بسیاری کسب نمود .
در حال حاضر، پروانه صراف به عنوان معاون ربای و مدیر یشیوای ( HEBREW academy) در گینلزپونت لانگ آیلند مشغول بکار می باشد . عشق زیاد او به دانش قومی ، مطالعه و تحقیق در علوم الهیات و به کار بردن همه این عوامل با دانش و بینش در نیویورک باعث شده است که به او «معلم جامعه» لقب دهند .
پروانه صراف به داشتن تاریخ یهودیان و عظمت فرهنگی آن عشق می ورزد و برای پی بردن به هویت اجدادش، از هر سند و کتابی که بدست می آورد بهره می برد . به گفته او ، هر چه بیشتر جستجو و کنکاش می کند ، کمتر عایدش می شود و همین امر باعث رنجش وی می شود . از این رو هر حرکتی برای بازنویسی تاریخ و شناساندن هویت قومی ایرانیان یهودی را ارج می نهد و از هیچ تلاشی در راستای توسعه و تکمیل آن دریغ نمی کند .
پروانه صراف در سال 1352 خورشیدی (1974) با همسرش مهندس رامین صراف پیوند زناشوئی بست ، ماحصل این ازدواج دو فرزند دختر می باشد . او از بدو اشتغال در نیویورک ، با همیاری همسرش و به موازات تدریس در یشیواهای متعدد، به حل و فسل مسائل و مشکلات مهاجرین ایرانی مشغول گردید .
او به منظور کمک رسانی و پیشبرد وضع اجتماعی مهاجرین تازه وارد ، از نظر کمک های پناهندگی ، فراهم نمودن نیاز های اولیه در زمینه آشنائی با محیط جدید و انجام مراسم عبادی ، در سال 1982 با همکاری تنی چند از خیراندیشان جامعه کوئینز نیویورک ( دکتر ایرج لاله زاری و حییم جواهری ) اقدام به تأسیس سازمان عام المنفعه «پاراس» نمود. همچنین او با بنیاد « موراه پنینا » همکاری تنگاتنگی را آغاز نمود . و بخشی از درآمد حاصله از سخنرانی هایش را در جهت کمک رسانی به محصلین بی بضاعت ، در اختیار این بنیاد ( Morah penina ) قرار می دهد .
او علاوه بر داشتن مسئولیت های خانوادگی ، یکی از نادر شخصیت هایی است که با ایراد سخنرانی های مذهبی ، اجتماعی و فرهنگی سعی بر آموزش زنان جامعه در جهت شناخت جایگاه واقعی آنان در اجتماعی کنونی می باشد . او همچنین با فضیلت و بصیرت خاص خود، همواره خانواده های از هم پاشیده را راهنمایی و یاری می دهد .
پروانه صراف در سال 1990 از طرف Borad Jewish Ejucation به عنوان بهترین معلم سال شناخته شد و به دریافت لوح افتخار و جایزه بزرگ Gross نائل گردید . در کارنامه فعالیت های فرهنگی پروانه صراف ، نام او به عنوان عضو هیأت مدیره فدراسیون یهودیان ایرانی در نیویورک ، نیز مقام مشاوره فرهنگی در تعدادی از مدارس و سازمانهای زنان یهودی، عضو گروه تبادل نظر در ” ملوی کالج ” در لانگ آیلند در رابطه با شناخت ادیان ، همچنین برگزار کننده مراسم بر میصوا و بت میصوا در جامعه مشهدی های نیویورک ثبت شده است .
پروانه صراف در سال 1999 اقدام به تأسیس یک سازمان فرهنگی با نام ” ایما ” در جهت ترفیع دانش و ترویج فرهنگ یهودیت در جامعه نیویورک نمود . از اقدامات این سازمان برگزاری کنفرانس های فرهنگی و اجتماعی، نیز نشر کتاب و نشریات در ارتباط با تعلیم و تربیت و عبادت ، آشنائی با تاریخ و فلسفه یهود، مناسبت های مذهبی و اخلاقی و اجتماعی، نیز رسیدگی به مقام زن یهود، در خانواده و جامعه می باشد . امروز بنیاد ” ایما ” به عنوان یک پایگاه برای بانوان ایرانی در مقایسه با دیگر سازمانها در آمریکا از جایگاه ویژه و احترامی خاص برخوردار است .
حضور فعال پروانه صراف در بسیاری از سمینار ها ، جلسات پیرامون اهداف این سازمان در نیویورک و دیگر شهرهای آمریکا با حضور اساتید دیگر چون آمنون نتصر انعکاس مثبت و پر ثمری برجای گذاشته است .
از این رو بارها ضمن تجلیل از زحمات وی، چندین لوح تقدیر و جوایز به عنوان معلمی عالیقدر و بانوی فرهیخته و روحانی ، پیشگام در امور فرهنگی، اجتماعی و مذهبی، به ویژه در ارتباط با زنان، از طرف شخصیت ها، نهادهای فرهنگی و سازمانهای بانوان لس آنجلس و هداسا در نیویورک به وی اعطا شده است .
نیز همچنین به خاطر کسب درجات عالی دانشگاهی در رشته الهیات، فلسفه، تاریخ قومی و اقدام خردمندانه در رابطه با حقوق و عدالت اجتماعی زنان ، توانست تقدیر نامه های دیگری را به خود اختصاص دهد ، از دیگر فعالیتهای اجتماعی او ، اقدام اساسی جهت شکل گیری قانون « عگونوت » و تنظیم توافق نامه قبل از عقد و ازدواج می با شد ، که با تلاش پیگیر و همکاری دکتر ناهید پیرنظر ، نیز برگزاری چندین کنفرانس در نیویورک و لس آنجلس و با حضور اساتید و ربانیم ، موفق گردید ، تائیده را از ربانیم ایرانی مقیم لس آنجلس و نیویورک بگیرد و بعنوان یک قانون در دادگاه های نیویورک ، قابل اجرا در آورد .
پروانه صراف فعالیت های نوشتاری خود را از سال 1356 خورشیدی (1978میلادی ) به صورت کتابچه تحت عنوان ” نهم آو ” در تهران به زیر چاپ برد . پس از مهاجرت به آمریکا، هر از گاهی مقالات مهمی پیرامون تعلیم و تربیت ، نکته های مذهبی و مسائل اجتماعی در نشریات فارسی زبان نیویورک منتشر نمود .
در سال 1987 به مناسبت برمیصوای ” نوه اش ” کتاب « ارمغان یهودیت به فرزندم »را به زیر چاپ برد و در دسترس عموم قرار داد . در سال 2002 کتاب « موهبت زن بودن » را برای اولین بار با توضیح راجع تنی چند از زنان اسطوره ای تاریخ یهود (برگرفته از کتاب تنخ) را چاپ نمود . از دیگر کتب منتشره وی « ندای ملکوت در دل انسان » نیز همچنین در سال 2015 کتاب « نغمه افلاک » راجع به موسیقی نیایشی یهودیان ایران را می توان نام برد.
پروانه صراف ، اوقات فراغت خود را ، هنگام تدریس دروس عبری ، به تحصیل در رشته های مورد علاقه خود به ویژه آموختن موسیقی و سرائیدن اشعار مذهبی صرف نموده . او صاحب صدایی خوش و دلپذیری است که از پدرش به ارث برده ، نیز همچنین به دستگاههای موسیقی ایرانی کاملاً آشناست . به همین جهت، او یکی از بهترین خازانیت (پیشنماز) نیویورک به شمار می رود . و در بین بانوان ایرانی تنها شخصیتی است که در این راستا مبادرت به تلاوت آیات کتب مقدس نموده.
پروانه صراف تمام تفیلاها (نیایش ها) را با نوای ایرانی ضبط نموده و به رایگان در اختیار شاگردان و دوستدارانش قرار می دهد . به عبارتی او یکی از شخصیت های مذهبی در نیویورک به شمار می رود ، که نعمت باورهای اعتقادی را با دانش سرشار مذهبی و غنی خود پیوند داده و با بیانی شیوا و صدای ملکوتی ، الهیات را چون شهد به کام شنوندگان خود می نوشاند .

و نیز از این شخصیت بشنوید:
قرائت هفطارای ویرا، کتاب یحزقل ، توسط پروانه صراف

سخنرانی پروانه صراف راجع به تعلیم و تربیت فرزندان

سخرانی سرکار خانم پروانه صراف در رابطه با موسیقی نیایشی کلیمیان ایران

سخنرانی سرکار خانم پروانه صراف در رابطه با معرفی کتاب موسیقی نیایشی کلیمیان ایران (بخش دوم)

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *