واژه «یود»، دهمین حرف از بیست دو حروف الفبای عبری (با ارزش عددی 10) بشمار می رود معنای آن دست و نمادین آن یک دست مشت شده همراه با تصویری از یک شیر نشان داده شده است و بیانگر شخصیتی مبارز است که با مشکلات دست و پنجه نرم می کند اگر چه در میان حروف عبری، شکل ظاهری «یود» از همه ی حروف کوچکتر به نظر می رسد، اما از دید کبالیستی، دارای کیفیتی ویژه ،بسیار قوی و پر انرژی به شمار می رود. ناگفته نماند، ساختمان حروف آلفابت عبری معمولاً از دو حرف و یا حداکثر از سه حرف (یود) تشکیل شده است . به عبارتی در ساختمان هر حرف واژه «یود» به نوعی خودنمایی می کند.
مثلاً کلمه ש (شین) متشکل است از سه واژه י و یا צ ترکیبی است از دو واژه یود و نیز حرف ו (واو) که همان واژه י است، اما با پایه ی بلند تر،
کبالیست ها بر این باورند اعداد و حروف عبری هر یک دارای قدرت و خواص ویژه ای هستند و حتی ترکیب آنان در قالب کلمات هم می تواند انرژی خاص خودش را پدید آورد .ضمن آنکه تلفظ حروف و کلمات اگر صحیح انجام گیرد، بدون تردید می تواند تأثیراتی خاص برما و محیط اطراف ما بگذارد.
در همین رابطه در پنجمین فرمان،در اولین لوح توراه بر این امر تأکیده شده که نام خداوند را بیهوده بر زبان نیآورید .و بر همین اساس طبق کبالا، برای بهره گیری درست از حروف عبری می بایست هنگام تلفظ دقت بیشتری انجام گیرد.
به ویژه هنگام تلفظ نام اعظم خداوند، می بایست دقت بیشتری نمود.یقیناً این حساسیت در مورد بهره گیری از کلمه «یود» بیشتر از سایر کلمات عبری می باشد. و نیز مهم ترین آن در ترکیبات حروف «یود» در نام اعظم خداوند است (یود- هـ – واو – هـ )
از این رو علمای یهود توصیه نموده اند که جز در موارد خاص از تلفظ این کلمه حتی الامکان خودداری شود.
ناگفته نماند بحث علم حروف و ارقام بسیارگسترده است و در این فرصت نمی گنجد، لذا سعی شده در این نوشتار گلچینی از مطالب مهم راجع به عدد ده به اختصار بیان گردد. اقوام دیگر نیز طی قرون متمادی با بهره جستن از این علم و پیروی از اصول مندرج در کتب کبالا به ویژه زوهر توانسته اند نظریات مهم و قابل توجه ای در این راستا ارائه دهند.
عدد ده که مفرد آن یک می شود، آغازین اعداد یا به عبارتی پایه حیات محسوب می شود این عدد معرف قادر مطلق دارای انرژی مثبت و معرف و نمادین خورشید است از خصوصیات مهم آن خلاقیت، قدرت و پایندگی است که می تواند عهده دار مسئولیت مهم و حساس که در اجرای آن کوشاتر خواهد بود.
تصویر نمادین عدد (ده) در مستندات مکتوب هندوها چرخ شانس نشان داده شده است و معرف درخشش، افتخار، صعود و افول در زندگی می باشد وبه نوعی نشانگر شانس و برکت هم می باشد.
عدد ده بر حسب خواسته ها و آرزوهای شخصی، معنای خاصی را در بر می گیرد و شخصی که تمایل به انجام کاری را دارد می تواند آنرا به عنوان عدد شانس در نظر بگیرد.

دهمین ماه صور فلکی
در گاهشمار عبری «طوت» دهمین ماه صور فلکی را به خود اختصاص داده است.
برجی که سیاره حاکم بر آن ساترن و سمبل نمادین آن بزغاله یا Capricorn است.
بدون تردید ، زادگان ماه طوت یا بزغاله در مقایسه با دیگر ماه های صور فلکی قادر به پذیرش احساس مسئولیت بیشتری هستند چه مذکر و چه مونث بسیار خود محور و با اراده می باشند و شخصیتی مبارز، با قدرت تحمل و شکیبایی بالا دارند و قدرت ریسک نمودن در آنان زیاد می باشد. از نکات جالب متولدین ماه طوت دارا بودن ده نکته شاخص اخلاقی مثبت آنان می باشد:
1- رهبری 2- شکیبایی 3- مصمم بودن 4- دقت 5 – مثبت گرا 6- بلند پرواز 7- زحمت کش 8- متکی به نفس
9- امین و متدین 10- تودار یا درون گرا
همچنین از خصوصیات منفی متولدین برج بزغاله می توان به مادی گرایی، تنبلی ذهنی یا تمرکز حواس کم – غرور، تکبر زیاد، جاه طلبی و گاه داشتن قلبی تهی از عشق واقعی اشاره کرد ضمن آنکه اگر عشقی در زندگانی آنان شکل بگیرد، یقیناً قابل کنترل خواهد بود.
کبالیست ها بر این باورند، دهمین ماه «طوت» ماه سیاهی است که در آن با وجود نهایت تاریکی و ظلمت، جرقه های امید فراوان یافت می شود به عبارتی هر نوری که از دل تاریکی بیرون می آید، روشنایی را به ظهور می رساند.
از این رو خداوند عید و جشن (حنوکا) را که سمبل تجلی نور الهی است و نیز ره گشا و پیش درآمد ماه طوت است، پیش از آن (در ماه کیسلو) قرار داده است.
ماه طوت نمادین سبط آشر می باشد. دهمین فرزند حضرت یعقوب مظهر برکت و فراوانی به ویژه در قلمرو خودش و تبرک در میان دیگر اقوام می باشد.
سفیروت یا انرژی الهی ان نصح نام دارد و نام موشه را به خود اختصاص اده است، منصوب به عالم پایین، مظهر ابدیت و انرژی الهی آن امید و پیروزی است.

وقایع مهمی که در دهمین ماه شکل گرفت

دهمین ماه از گاهشمار یهودیان طوت نام گرفته و همانند ماه های بابلی، طالع آن بزغاله یا جدی می باشد.
با استناد بر تاریخ قوم یهود، ماه طوت آبستن رویدادهای گوناگونی بوده است ضمن آنکه هرازگاهی حوادثی شوم و ناگواری راهم در برداشته است.
طبق یک سنت دیرینه همه ساله در دهم این ماه تعنیت عسارا به طوت (روزه) برگزار می گردد زیرا در سال 425 قبل از میلاد در این روز نوخد نصر (بخت النصر) پادشاه بابل در یک حمله، اورشلیم را به محاصر درآورد و پس از سه سال بر اثر شدت قحطی سرانجام مقاومت مردم شهر در هم شکست و شهر سقوط کرد. معبد سلیمان (بیت همیقداش) توسط نیروهای مهاجر تسخیر و بلافاصله بدستور بحت النصر ویران شد.
در همین ماه (یخونیا) پادشاه یهودا همراه با او جمعیت کثیری از دولتمردان، نخبه گان، هنرمندان و متفکران به اسارت بابل رفتند . این حادثه به عنوان تلخ ترین رویداد قوم یهود در تقویم عبری ثبت گردید.
همچنین در نهم ماه طوت، دو تن از بزرگترین رهبران سیاسی جامعه یهود (عزرای کاتب و نحمیا) که بعد از آزادی قوم یهود، از طرف کوروش هخامنشی اجازه یافته بودند که بیت المقدس را بازسازی کنند، رحلت نمودند. فقدان این دو شخصیت نیز ضربه جبران ناپذیری بود.
در ماه طوت سال 285 قبل از میلاد، برای نخستین بار کتاب مقدس توراه به زبان یونانی برگردانده شد این حرکت از دیدگاه بسیاری از علمای یهود آن عصر بسیار گران آمد. زیرا آنان بر این باور بودند که ترجمه توراه به زبان دیگر، نه تنها قدوسیت خودش را از دست می دهد بلکه قابل درک روحانی نخواهد بود.
از دیگر واقعه تلخ و مهم در ماه طوت، کشته شدن جمع کثیری از یهودیان و رانده شدن شهروندان یهودی پرتغالی به دلیل قبول نکردن عیسی ناصر ی به عنوان پسر خداوند بود.

منابع:
باورهای اسطوره ای:یوسف ستاره شناس

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *